Feigð

Signification du mot vieux norrois "feigð"

Comme défini par le dictionnaire vieux norrois-anglais de Cleasby & Vigfusson :

feigð

f. [A. S. fægð], ‘feyness,’ approach or foreboding of death: in proverbs, koma mun til mín feigðin hvar sem ek em staddr, Nj. 103; ferr hverr er feigðin kallar, FaS. i. 420; ætla ek þetta munu vera fyrir feigð yðvarri, a foreboding that you are ‘fey,’ FmS. v. 66; því at hón feigð fíra fjöl-margra sá, GS. 20; þú sátt þegar í dag feigðina á honum, thou sawest the ‘fey-tokens’ on him to-day, FmS. xi. 154; þær (the Valkyrjur) kjósa feigð á menn ok ráða sigri, Edda 22: cp. the phrase, feigð kallar að e-m, the ‘feigð’ (death) calls upon him, one behaves as a ‘fey’ man. feigðar-orð, n. or feigðar-yrðr, f. the death-weird, Ýt. 1.

Inscription runique possible en futhark jeune :ᚠᛁᛁᚴᚦ
Les runes du futhark jeune ont été utilisées du 8ème au 12ème siècle en Scandinavie et dans leurs colonies à l'étranger