Æða
Słownik staronordyjski - æða
Znaczenie staronordyjskiego słowa "æða"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo æða może oznaczać:æða
- æða
- i. e. œða, d, [óðr], to rage; þá frá ek él it ílla æða, Jd. 31: mostly,
- æða
- II. reflex. æðask, to become frantic, furious; hestrinn æddisk, Fms. viii. 352, v. l.; þá æddisk hann ok sleit sundr reipin, Edda 26; þat (the horse) æðisk við, Sd. 177; þá æðisk svá dýrit, at …, 655 xxx. 5; þá æddusk þeir af angri, Str.; þeir æddusk fyr einni konu, Sól. 11; þá æddisk hann ákafliga, Barl. 105; eigi æðumk ek né ærumz, Post. 263.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛅᚦᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- reflex.
- retlexive.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
Prac i autorów cytowanych:
- Jd.
- Jómsvíkinga-drápa. (A. III.)
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Post.
- Postula Sögur. (F. III.)
- Sd.
- Svarfdæla Saga. (D. II.)
- Sól.
- Sólarljóð. (A. III.)
- Str.
- Strengleikar. (G. II.)