Dyggr
Słownik staronordyjski - dyggr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "dyggr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- dyggr
- adj., mostly with v if followed by a vowel, e. g. dyggvar, dyggvan, superl. dyggvastr, compar. dyggvari, but sometimes the v is dropped:—faithful, trusty; dyggvar dróttir, worthy, good people, Vsp. 63; d. ok trúr, Fms. x. 233; d. ok drengileg meðferð, vi. 96; dyggra ok dugandi manna, Stj. 121; enn dyggvasti hirðmaðr, Magn. 484; reynda ek hann enn dyggvasta í öllum hlutum, Fms. i. 69; dyggvastr ok drottin-hollastr, Hkr. iii. 150; but dyggastr, Fms. vi. 401, l. c.; ú-dyggr, faithless: in mod. usage esp. as epithet of a faithful servant, d. þjón, dygt hjú; ódyggt hjú, a bad servant, etc.: of inanimate things, dyggir ávextir, Stj. 234.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚴᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- compar.
- comparative.
- e. g.
- exempli gratia.
- esp.
- especially.
- etc.
- et cetera.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- mod.
- modern.
- n.
- neuter.
- superl.
- superlative.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Vsp.
- Völuspá. (A. I.)