Erfingi
Słownik staronordyjski - erfingi
Znaczenie staronordyjskiego słowa "erfingi"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- erfingi
- ja, m., (arfingi, Fms. ix. 328, Gþl. 287), pl. erfingjar, [arbingjas (pl.), Runic stone in Tune; Ulf. renders κληρονόμος by arbja or arbinumja; Dan. arving; Swed. arfvinge]:—an heir, Grág. i. 217, Eg. 25, Nj. 3, 656 C. 36, Fms. l. c., etc. etc. erfingja-lauss, adj. without heirs, Fms. v. 298, x. 307.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᚱᚠᛁᚾᚴᛁ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- Dan.
- Danish.
- etc.
- et cetera.
- f.
- feminine.
- l.
- line.
- l. c.
- loco citato.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- s. v.
- sub voce.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)