Hörpu-stokkr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "hörpu-stokkr" (lub hǫrpu-stokkr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

hörpu-stokkr (hǫrpu-stokkr)

m. a harp-case, Fas. i. 342.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego hörpu-stokkr może być bardziej dokładnie napisane jako hǫrpu-stokkr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᚱᛒᚢ-ᛋᛏᚢᚴᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich