Hrósa
Słownik staronordyjski - hrósa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hrósa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hrósa
- að, [Old Engl. and Scot. roose; Dan. rose; Swed. rosa; Ormul. rosen]:—to praise, often with the notion to vaunt, boast, with dat., Vkv. 24, Hbl. 4, Nj. 147, Fms. vi. 239, Hkr. ii. 299, Sks. 229, 743; h. sér, to boast, Karl. 291, Gísl. 37; h. sigri, to triumph, Ann. 1340; með hrósanda sigri, triumphant, Sks. 631; því herfangi er þeir áttu opt at h., to boast of, Fms. x. 253; Saul hrósaði (boasted), at hann hefði vel gört, Sks. 702.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚱᚢᛋᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- dat.
- dative.
- Engl.
- English.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- n.
- neuter.
- Ormul.
- Ormulum.
- Scot.
- Scottish.
- Swed.
- Swedish.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Hbl.
- Harbarðs-ljóð. (A. I.)
- Hkr.
- Heimskringla. (E. I.)
- Karl.
- Karla-magnús Saga. (G. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Vkv.
- Völundar-kviða. (A. II.)