Hylja
Słownik staronordyjski - hylja
Znaczenie staronordyjskiego słowa "hylja"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- hylja
- pres. hyl (hylk = hyl ek, Hbl. 11), pl. hyljum; pret. hulði (huldi); part. huliðr, huldr, and hulinn; [Ulf. huljan = καλύπτειν; A. S. helan; Old Engl. to hele, hull; O. H. G. huljan; Germ. hüllen; Swed. hölja; Dan. hylle and hæle]:—to hide, cover; hylja hann allan, Edda 72; hann hulði höfuð sitt, FmS. x. 255; huldi andlit sitt, 361; hón huldi dúk, bjóð, Rm.; hann huldi hræ hans, Nj. 27, Grág. ii. 88; ok svá mikit hárit at hón mátti h. sik með, Nj. 16: to bury, jörðu hulinn, buried in the earth, Magn. 506; hylja auri, Korm. (in a verse); huliðr sandi, Geisli 25: to conceal, limi okkra hyl ekki, SkS. 504: part. huldr or huliðr, id.; fara huldu höfði, to go with the head covered, i. e. in disguise or by stealth, Eg. 406, FmS. i. 222; cp. huliðshjálmr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚼᚢᛚᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- cp.
- compare.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- i. e.
- id est.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- pres.
- present.
- pret.
- preterite.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
- Ulf.
- Ulfilas.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Hbl.
- Harbarðs-ljóð. (A. I.)
- Korm.
- Kormaks Saga. (D. II.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)