Já
Słownik staronordyjski - já
Znaczenie staronordyjskiego słowa "já"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- já
- ð, part. jáð, to say yes, assent, consent, Lat. aio, with dat.; eptir sem honum þótti biskup sér jáð hafa, Fms. ix. 378; frekara en þeir jáðu, 52; hann jáði því, Finnb. 224; ok hann jár (pres.) honum at halda, Bs. i. 281; þann kost er mér var jáð, Fms. vi. 160; gengu allir bændr undir Þorgils, ok jáðu honum (confessed him) til yfirmanns, Sturl. iii. 270: with prep., já e-u undan sér, to yield up, Bs. i. 281; já e-u upp, to yield up, Fms. vi. 194; alla þá hluti sem nú eru upp jáðir, H. E. i. 398.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛁᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- dat.
- dative.
- l.
- line.
- Lat.
- Latin.
- part.
- participle.
- pres.
- present.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- H. E.
- Historia Ecclesiastica Islandiae. (J. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)