Kíll
Słownik staronordyjski - kíll
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kíll"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kíll
- m. [kil, Ivar Aasen; mid. H. G. kil; cp. the Germ. prop. name Kiel]:—an inlet, canal; iða, fors ok kill, Edda (Gl.); þar skarsk inn vík ein eigi mikil, fundu þeir þar andir margar ok kölluðu Anda-kíl, Eg. 131; at læk þeim, er ofan fellr í kíl þann, er fellr út í ána, Vm. 162.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- Germ.
- German.
- id.
- idem, referring to the passage quoted or to the translation
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- mid. H. G.
- middle High German.
- prop.
- proper, properly.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Ivar Aasen
- Ivar Aasen’s Dictionary, 1850.
- Vm.
- Vilkins-máldagi. (J. I.)