Kilting
Słownik staronordyjski - kilting
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kilting"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kilting
- f. [Scot. kilt], a skirl; hann hafði Inga konung í kilting sér, Fms. vii. 208 (í kiltingu sér, Mork. 208), xi. 346; Þórólfr bar hann í kiltingu sinni til skógar, vi. 325; steypði hann silfrinu í kilting sína, Ó. H. 135; í kjöltungu sér, Fb. iii. 365; see kjalta.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᛁᛚᛏᛁᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- Scot.
- Scottish.
Prac i autorów cytowanych:
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Mork.
- Morkinskinna. (E. I.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)