Kveif
Słownik staronordyjski - kveif
Znaczenie staronordyjskiego słowa "kveif"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- kveif
- f. [from Fr. coif], a coif, cap; hött eðr k., Sks. 434; hött né húfu eða k., 291: esp. a mitre, Fms. viii. 378, Bs. ii. 186: in mod. usage, metaph. a feeble person, hann er mesta kveif: as also kveifara-skapr, m. feebleness; kveifar-legr, adj. (-lega, adv.), weak, faint.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚴᚢᛁᛁᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- adv.
- adverb.
- esp.
- especially.
- f.
- feminine.
- Fr.
- French in etymologies.
- m.
- masculine.
- metaph.
- metaphorical, metaphorically.
- mod.
- modern.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Fr.
- Fritzner’s Dictionary, 1867.
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)