Man-söngr
Słownik staronordyjski - man-söngr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "man-söngr" (lub man-sǫngr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- man-söngr (man-sǫngr)
- m. a love song, Eg. 325. Bs. i. 165, Edda 16; esp. in the old law a kind of love libel, liable to outlawry, Grág. ii. 150, Fb. iii. 242: in mod. usage the lyrical introduction to the epic rhapsodies or ballads (rímur) is called mansöngr, for originally they were addressed to the poet’s lady-love, Skald H. 6. 1, Skíða R. 1, and in countless instances, e. g. Úlf. 1. 8, 2. 8, 3. 8, 4. 8, 5. 7, 7. 9, 9. 11, cp. 11. 10.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego man-söngr może być bardziej dokładnie napisane jako man-sǫngr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛅᚾ-ᛋᚢᚾᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- e. g.
- exempli gratia.
- esp.
- especially.
- f.
- feminine.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- R.
- Rimur.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Úlf.
- Úlfars-rímur.