Manar-bygð

Znaczenie staronordyjskiego słowa "manar-bygð"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

manar-bygð

f. (Eb.);

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛅᚾᛅᚱ-ᛒᚢᚴᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich