Mar-flötr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mar-flötr" (lub mar-flǫtr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mar-flötr (mar-flǫtr)

m. the sea-level, (mod.)

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mar-flötr może być bardziej dokładnie napisane jako mar-flǫtr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛅᚱ-ᚠᛚᚢᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich