Matar-föng

Znaczenie staronordyjskiego słowa "matar-föng" (lub matar-fǫng)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

matar-föng (matar-fǫng)

n. pl. = matföng, Ísl. ii. 465.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego matar-föng może być bardziej dokładnie napisane jako matar-fǫng.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛅᛏᛅᚱ-ᚠᚢᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich