Mið-veröld

Znaczenie staronordyjskiego słowa "mið-veröld" (lub mið-verǫld)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

mið-veröld (mið-verǫld)

f. = miðheimr, Edda 147 (pref.)

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mið-veröld może być bardziej dokładnie napisane jako mið-verǫld.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᛁᚦ-ᚢᛁᚱᚢᛚᛏ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich