Mölr
Słownik staronordyjski - mölr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "mölr" (lub mǫlr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- mölr (mǫlr)
- m., acc. pl. mölu, Fb. ii. 78; pl. melir or gen. sing. malar hardly occurs; [Ulf. malo = σής, Matth. vi. 19, 20; O. H. G. miliwa; Germ. milbe]:—a moth; þá mun mölr eigi spilla, Pr. 474; eigi einn möl, 655 xiii. A. 3; mölu ok maðka, Fb. ii. 78; er eigi grandar ryð né mölr, Hom. 15; mölr né ryð, Matth. vi. 19, 20; sem mölr eða motti etr ok eyðir, Barl. 44. möl-étin, part. moth-eaten.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego mölr może być bardziej dokładnie napisane jako mǫlr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛘᚢᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- acc.
- accusative.
- f.
- feminine.
- gen.
- genitive.
- Germ.
- German.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- O. H. G.
- Old High German.
- part.
- participle.
- pl.
- plural.
- sing.
- singular.
- Ulf.
- Ulfilas.
Prac i autorów cytowanych:
- Barl.
- Barlaams Saga. (F. III.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Hom.
- Homiliu-bók. (F. II.)