Ör-lendr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-lendr" (lub ǫr-lendr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-lendr (ǫr-lendr)

see erlendr.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-lendr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-lendr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛚᛁᚾᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich