Ör-malr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-malr" (lub ǫr-malr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-malr (ǫr-malr)

m. an arrow-case, quiver, Fas. ii. 506.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-malr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-malr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛘᛅᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich