Ör-stuttr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-stuttr" (lub ǫr-stuttr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-stuttr (ǫr-stuttr)

adj. = örskammr.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-stuttr może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-stuttr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛋᛏᚢᛏᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich