Ór-tölur

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ór-tölur" (lub ór-tǫlur)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ór-tölur (ór-tǫlur)

f. pl. dissuasion; hafa úrtölur um e-t.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ór-tölur może być bardziej dokładnie napisane jako ór-tǫlur.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᛏᚢᛚᚢᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich