Ör-vænting

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-vænting" (lub ǫr-vænting)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-vænting (ǫr-vænting)

f. despair.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-vænting może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-vænting.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᛅᚾᛏᛁᚾᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich