Ör-vætta

Znaczenie staronordyjskiego słowa "ör-vætta" (lub ǫr-vætta)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

ör-vætta (ǫr-vætta)

t, = örvænta; örvætta sér sigrs, Fms. x. 352.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ör-vætta może być bardziej dokładnie napisane jako ǫr-vætta.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱ-ᚢᛅᛏᛏᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich