Örla

Znaczenie staronordyjskiego słowa "örla" (lub ǫrla)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

örla (ǫrla)

að, qs. örðla; in the mod. phrase, það örlar á e-u, a thing rises or shews itself, esp. in a bad sense, of enmity, envy, or the like.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örla może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrla.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich