Örva-mælir

Znaczenie staronordyjskiego słowa "örva-mælir" (lub ǫrva-mælir)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

örva-mælir (ǫrva-mælir)

m., Fms. iii. 223.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego örva-mælir może być bardziej dokładnie napisane jako ǫrva-mælir.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚱᚢᛅ-ᛘᛅᛚᛁᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich