Ösla
Słownik staronordyjski - ösla
Znaczenie staronordyjskiego słowa "ösla" (lub ǫsla)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- ösla (ǫsla)
- að, [akin to vaða-óð, qs. vaðsla or from usli = fire (?)], to wade, splash in water; hón öslar aptr til meginlands, Fas. ii. 182: very freq. in mod. usage, e. g. of children dabbling in water: in poets also of ships, skeiðir úðr undan bar ösluðu súða ljónin, Sig. Breiðf.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego ösla może być bardziej dokładnie napisane jako ǫsla.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛋᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- e. g.
- exempli gratia.
- f.
- feminine.
- freq.
- frequent, frequently.
- mod.
- modern.
- qs.
- quasi.
Prac i autorów cytowanych:
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Sig. Breiðf.
- Sigurðr Breiðfjörð.