Rösuðr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "rösuðr" (lub rǫsuðr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

rösuðr (rǫsuðr)

m. one who emits; reyks r., poët. ‘reek-vomiter,’ i. e. fire, Ýt.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego rösuðr może być bardziej dokładnie napisane jako rǫsuðr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᚢᛋᚢᚦᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich