Rymr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "rymr"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

rymr

m. roaring, of a hoarse voice, Edda 110; rymr oneagri, 673. 54; með rymnum, 56: poét., rymr öxa, randa, ríta, the clatter of weapons: the sea is called rym-fjall, -leið, -völlr, = the roaring fell, way, field, Lex. Poët.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚱᚢᛘᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich