Sára-far
Słownik staronordyjski - sára-far
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sára-far"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- sára-far
- n.the state of the wounds; hann varð heill sárafars þessa, Bs. i. 419; hrakningar ok s., Nj. 137; hvert s. hann veitti honum, Bjarn. 65; þá er hann fékk vansa í sárafari, Sturl. i. 103; ok er leitað var til sárafars Þorbjarnar, Orkn. 458.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛅᚱᛅ-ᚠᛅᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- Bjarn.
- Bjarnar Saga. (D. II.)
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Orkn.
- Orkneyinga Saga. (E. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)