Sefa
Słownik staronordyjski - sefa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "sefa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
Staronordyjskie słowo sefa może oznaczać:sefa
- sefa
- að, older form svefa, Fms. ix. 444, [akin to svefn], to soothe, soften; sefa ok svefja, allit., Rm. 41; the act. is rare in old writers, but freq. in mod. usage.
- sefa
- II. reflex. to be soothed, appeased, of anger; kom svá. at Grímr sefaðisk, Eg. 166, Ld. 52, Fbr. 141, Fms. xi. 11; svefaðisk (sefaðisk, v. l.) þá hugr jarls, ix. 444; þá gékk af honum móðrinn ok sefaðisk hann, Edda 28, Fms. v. 319; þeir sefuðusk, Finnb. 354; vinir hennar báðu hana sefask ok snúa hug sínum til konungs, Fms. v., 4, vii. 128; af þessu nafni sefask höggonnr, 623. 26; ef hann fær eigi sefat hana, appeased, soothed her, Fms. xi. 135.
- sefa
- 2. part. sefaðr, propitious; at Drottinn sé honum jafnan sefaðr, Stj. 309; ok vertú s. yfir íllskur lýðsins, 312.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- act.
- active.
- allit.
- alliteration, alliterative.
- freq.
- frequent, frequently.
- lit.
- literally.
- m.
- masculine.
- mod.
- modern.
- l.
- line.
- reflex.
- retlexive.
- s. v.
- sub voce.
- v.
- vide.
- v. l.
- varia lectio.
- part.
- participle.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Rm.
- Rígsmál. (A. II.)
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fbr.
- Fóstbræðra Saga. (D. II.)
- Finnb.
- Finnboga Saga. (D. V.)
- Ld.
- Laxdæla Saga. (D. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)