Sein-görr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sein-görr" (lub sein-gǫrr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sein-görr (sein-gǫrr)

adj. ‘slow-made,’ slow-growing; hann var s. maðr í uppvexti, Sturl. iii, 122; opp. to bráðgörr.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego sein-görr może być bardziej dokładnie napisane jako sein-gǫrr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᛁᚾ-ᚴᚢᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich