Sig

Znaczenie staronordyjskiego słowa "sig"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

sig

n. [sigr], a victory, Edda (Gl.), Lex. Poët., passim, but never in prose: in poët. compds as. sig-björk, a weapon; sig-freyr, a warrior; sig-máni, a shield; Sig-föðr, of Odin, Lex. poët.: cp. the pr. names, Sigi, Sigarr, Sig-fastr, Sig-björn, Sig-fúss, Sig-hvatr, Sig-mundr, Sig-valdi, Sig-tryggr, Sig-urðr; of women, Sig-ný, Sig-ríðr, Sig-vör, Landn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛁᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Podobne wpisy:

• Sig (II)