Skaf

Słownik staronordyjski - skaf

Znaczenie staronordyjskiego słowa "skaf"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

skaf
n. [skafa], a scraping, peeling, esp. of peeled bark used in Norway for fodder for goats and cattle; brjóta hrís ok skaf, D. n. i. 215; þrjú hlóss viðar, ok tvau skafs, Gþl. 344, n. G. l. i. 39, 240; reiða heim skaf, 358; þá er uxa-mat átum inni skaf sem hafrar, Sighvat; hrís ok skaf í mörkinni, D. n. i. 291.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛅᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

esp.
especially.
l.
line.
L.
Linnæus.
n.
neuter.

Prac i autorów cytowanych:

D. N.
Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
Gþl.
Gulaþings-lög. (B. II.)
N. G. L.
Norges Gamle Love. (B. II.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back