Skaf
Słownik staronordyjski - skaf
Znaczenie staronordyjskiego słowa "skaf"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- skaf
- n. [skafa], a scraping, peeling, esp. of peeled bark used in Norway for fodder for goats and cattle; brjóta hrís ok skaf, D. n. i. 215; þrjú hlóss viðar, ok tvau skafs, Gþl. 344, n. G. l. i. 39, 240; reiða heim skaf, 358; þá er uxa-mat átum inni skaf sem hafrar, Sighvat; hrís ok skaf í mörkinni, D. n. i. 291.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛅᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- esp.
- especially.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- n.
- neuter.
Prac i autorów cytowanych:
- D. N.
- Diplomatarium Norvagicum. (J. II.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)