Skjallr
Słownik staronordyjski - skjallr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "skjallr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- skjallr
- adj. [skjalla], loud, clashing, shrill; s. brestr, Bs. i. 798; lesa snjallt ok skjallt, 220; kalla skjallt, 623. 35; hann skelldi miklu skjallast, Fas. iii. 125: the phrase, hann kvað sér vera ekki einkar skjallt, he said he did not feel well, Gísl. 47.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚴᛁᛅᛚᛚᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- l.
- line.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)