Slokna
Słownik staronordyjski - slokna
Znaczenie staronordyjskiego słowa "slokna"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- slokna
- að, [Dan. slukkes; n. Lancashire slocken; Engl. slake], to be extinguished; brennr … sloknar, Hm. 50; ljós (log, ekir) sloknar, Rb. 352, Fms. iv. 28, xi. 35, Fb. ii. 8, 129, Gísl. 29, Gullþ. 50; sloknar hann aldregi hvárki af vindi né vætum, Stj. 86; gaus upp stundum eldrinn en stundum sloknaði niðr, Nj. 204: part., þá er sloknaðr var eldrinn, Edda (pref.)
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛚᚢᚴᚾᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- f.
- feminine.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- part.
- participle.
- pref.
- preface.
- v.
- vide.
- þ.
- þáttr.
Prac i autorów cytowanych:
- Edda
- Edda. (C. I.)
- Fb.
- Flateyjar-bók (E. I.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gísl.
- Gísla Saga. (D. II.)
- Gullþ.
- Gull-Þóris Saga. (D. II.)
- Hm.
- Hává-mál. (A. I.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Rb.
- Rímbegla. (H. III.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)