Söku-dólgr
Słownik staronordyjski - söku-dólgr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "söku-dólgr" (lub sǫku-dólgr)
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- söku-dólgr (sǫku-dólgr)
- m. an enemy lying under penalty; biskup segir öllum sökudólgum sínum, at …, Bs. i. 771 (of a person under ban); sá maðr er Ingólfr heitir, hann er sakadólgr (sic) minn, Fs. 63; sökudólgar (the murderers) hygg ek síðla muni kallaðir frá kvölum, Sól. 24; mun þat ekki upp tekit af sökudólgum mínum, Nj. 257.
Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söku-dólgr może być bardziej dokładnie napisane jako sǫku-dólgr.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚴᚢ-ᛏᚢᛚᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- l.
- line.
- m.
- masculine.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fs.
- Forn-sögur. (D. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Sól.
- Sólarljóð. (A. III.)