Söng-hljómr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söng-hljómr" (lub sǫng-hljómr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söng-hljómr (sǫng-hljómr)

m. the ring of music, Mar.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söng-hljómr może być bardziej dokładnie napisane jako sǫng-hljómr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴ-ᚼᛚᛁᚢᛘᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich