Söngra

Znaczenie staronordyjskiego słowa "söngra" (lub sǫngra)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

söngra (sǫngra)

að, = söngla, Mag. 8.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego söngra może być bardziej dokładnie napisane jako sǫngra.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᚾᚴᚱᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich