Staf-karl
Słownik staronordyjski - staf-karl
Znaczenie staronordyjskiego słowa "staf-karl"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- staf-karl
- m. [Norse stakkar: Dan. stakkel], a ‘staff-carle,’ an old and infirm person, a poor beggar, Fms. i. 70, ii. 59, iii. 94, v. 287, vii. 360, Fas. i. 22, Bs. i. 525: stafkarla stigr, beggary, vagrancy, Fms. vi. 302, viii. 279; stafkarla-háttr, Háv. 40; stafkarla færsia, n. G. l. i. 138. stafkarla-letr, n. a kind of Runic letters, Sturl. ii. 241.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᛅᚠ-ᚴᛅᚱᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- Dan.
- Danish.
- l.
- line.
- L.
- Linnæus.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Bs.
- Biskupa Sögur. (D. III.)
- Fas.
- Fornaldar Sögur. (C. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Háv.
- Hávarðar Saga. (D. II.)
- N. G. L.
- Norges Gamle Love. (B. II.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)