Stífla
Słownik staronordyjski - stífla
Znaczenie staronordyjskiego słowa "stífla"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- stífla
- u, f. a dam; göra stíflur í engi, Grág. ii. 281; göra stíflu, Ó. H. 163; brjóta stíflurnar, 164; lækr, vóru þar í stíflur, Háv. 51 (for flooding a field); brast stíflan, Ann. 1345.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᛁᚠᛚᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Podobne wpisy:
Używane skróty:
- f.
- feminine.
- n.
- neuter.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Ann.
- Íslenzkir Annálar. (D. IV.)
- Grág.
- Grágás. (B. I.)
- Háv.
- Hávarðar Saga. (D. II.)
- Ó. H.
- Ólafs Saga Helga. (E. I.)