Stuldr
Słownik staronordyjski - stuldr
Znaczenie staronordyjskiego słowa "stuldr"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- stuldr
- m., gen. stuldar, pl. stuldir, [stela]:—theft, stealing, Skálda 204, Gþl. 531, Stj. 63; án ok s., K. Þ. K. 176; stefna e-m stuld, Nj. 78, Landn. 161; refsa stuldi, Magn. 464, passim. stulda-maðr, m. a stealer, thief, Sturl. i. 61, Fms. iv. 111.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᚢᛚᛏᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- gen.
- genitive.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- pl.
- plural.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Gþl.
- Gulaþings-lög. (B. II.)
- K. Þ. K.
- Kristinn-réttr Þorláks ok Ketils = Kristinna-laga-þáttr. (B. I.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Magn.
- Magnús Saga jarls. (E. II.)
- Nj.
- Njála. (D. II.)
- Skálda
- Skálda. (H. I.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)
- Sturl.
- Sturlunga Saga. (D. I.)