Stygð
Słownik staronordyjski - stygð
Znaczenie staronordyjskiego słowa "stygð"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- stygð
- f. a ‘shunning,’ aversion, anger; með s., Stj. 268; hafa s. við e-n, to shew dislike to, Fms. x. 98; görði hann þá stygð mikla við frændr Arinbjarnar ok vini, Eg. 538; hann mælti fátt, en af stygð (peevishly) þat er var, Eb. 270; stygðar strengr, Pass. 21. 12; and-stygð. stygðar-fullr, adj. froward, Mar.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᛏᚢᚴᚦ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- adj.
- adjective.
- f.
- feminine.
Prac i autorów cytowanych:
- Eb.
- Eyrbyggja Saga. (D. II.)
- Eg.
- Egils Saga. (D. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Mar.
- Maríu Saga. (F. III.)
- Pass.
- Passiu-Sálmar.
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)