Svæfa
Słownik staronordyjski - svæfa
Znaczenie staronordyjskiego słowa "svæfa"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- svæfa
- að, [cp. svefja and sefa = to sooth, sæfa = to kill], to lull to sleep; hón svæfir með fögrum söng, Fms. iv. 56, v. 162; hann sló hörpu ok svæfði ormana, Sæm. 162; svíkja ok s. þá er vér skyldim vaka, Fms. ii. 142; vekja upp svæfða reiði, Al. 127; svæfðr, B. K. 121.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛅᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- cp.
- compare.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- v.
- vide.
Prac i autorów cytowanych:
- Al.
- Alexanders Saga. (G. I.)
- B. K.
- Björgynjar Kálfskinn. (J. II.)
- Fms.
- Fornmanna Sögur. (E. I.)
- Sæm.
- Sæmundar Edda. (A, C. I.)