Svæfa

Słownik staronordyjski - svæfa

Znaczenie staronordyjskiego słowa "svæfa"

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

svæfa
að, [cp. svefja and sefa = to sooth, sæfa = to kill], to lull to sleep; hón svæfir með fögrum söng, Fms. iv. 56, v. 162; hann sló hörpu ok svæfði ormana, Sæm. 162; svíkja ok s. þá er vér skyldim vaka, Fms. ii. 142; vekja upp svæfða reiði, Al. 127; svæfðr, B. K. 121.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛋᚢᛅᚠᛅ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich

Używane skróty:

cp.
compare.
l.
line.
m.
masculine.
v.
vide.

Prac i autorów cytowanych:

Al.
Alexanders Saga. (G. I.)
B. K.
Björgynjar Kálfskinn. (J. II.)
Fms.
Fornmanna Sögur. (E. I.)
Sæm.
Sæmundar Edda. (A, C. I.)
➞ Zobacz wszystkie prace cytowane w słowniku

Back