Þistill
Słownik staronordyjski - þistill
Znaczenie staronordyjskiego słowa "þistill"
Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:
- þistill
- m. [A. S. þistel; Engl. thistle; Germ. distel; Dan.-Swed. tidsel, tistel]:—a thistle; vertú sem þistill, Skm. 31; ‘carduus,’ þat köllu vér þistil, Stj. 635; þistla ok íllgresi, SkS. 549; þorna ok þistla, Eluc. 45; verða nökkut vínber saman lesin af þyrnum ellegar fíkjur af þistlum, Mattli. vii. 16; þyrna ok þistla skal hún bera þér, Gen. iii. 18: a local name, Þistils-fjörðr, Landn.
Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚦᛁᛋᛏᛁᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich
Używane skróty:
- A. S.
- Anglo-Saxon.
- Dan.
- Danish.
- Engl.
- English.
- Germ.
- German.
- gl.
- glossary.
- l.
- line.
- m.
- masculine.
- n.
- neuter.
- S.
- Saga.
- Swed.
- Swedish.
Prac i autorów cytowanych:
- Eluc.
- Elucidarium. (F. II.)
- Landn.
- Landnáma. (D. I.)
- Skm.
- Skírnis-mál. (A. I.)
- Sks.
- Konungs Skugg-sjá. (H. II.)
- Stj.
- Stjórn. (F. I.)