Töf

Znaczenie staronordyjskiego słowa "töf" (lub tǫf)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

töf (tǫf)

f., gen. tafar, [tefja], a delay, hindrance; mikil töf; vera e-m til tafar, to be a hindrance to one. tafar-laust, n. adj. without delay.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego töf może być bardziej dokładnie napisane jako tǫf.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᛏᚢᚠ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich