Vár-önn

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vár-önn" (lub vár-ǫnn)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vár-önn (vár-ǫnn)

f. spring-work, Grág. ii. 261.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vár-önn może być bardziej dokładnie napisane jako vár-ǫnn.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛅᚱ-ᚢᚾᚾ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich