Víg-örr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "víg-örr" (lub víg-ǫrr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

víg-örr (víg-ǫrr)

adj. eager for war, Lex. Poët.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego víg-örr może być bardziej dokładnie napisane jako víg-ǫrr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᚴ-ᚢᚱᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich