Vind-högg

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vind-högg" (lub vind-hǫgg)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vind-högg (vind-hǫgg)

n. a stroke in the wind or a stroke aslant; in the phrase, hann slær ekki vindhöggin, of a steady worker who never loses a minute.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vind-högg może być bardziej dokładnie napisane jako vind-hǫgg.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᛁᚾᛏ-ᚼᚢᚴᚴ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich