Vöðull

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vöðull" (lub vǫðull)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vöðull (vǫðull)

m. = vaðall, in Vöðla-þing.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vöðull może być bardziej dokładnie napisane jako vǫðull.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚦᚢᛚᛚ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich