Vöggr

Znaczenie staronordyjskiego słowa "vöggr" (lub vǫggr)

Zgodnie z definicją słownika Cleasby & Vigfusson z języka staronordyjskiego na angielski:

vöggr (vǫggr)

m. [see vagga], apparently much the same as vöggu-barn, an infant in the cradle; a nickname, Landn. 314; a pr. name, Edda; litlu verðr Vöggr feginn, ‘with little are babies fain,’ 81 (a saying which originally may have meant that children are easily pleased); cp. lítil-þæg eru börnin.

Ortografia: Książka Cleasby & Vigfusson używała litery ö do reprezentowania oryginalnej staronordyjskiej samogłoski ǫ. Dlatego vöggr może być bardziej dokładnie napisane jako vǫggr.

Możliwa inskrypcja runiczna w młodszych Fuþark:ᚢᚢᚴᚴᚱ
Runy młodszego Fuþark były używane od VIII do XII wieku w Skandynawii i ich osadach zamorskich